Po prawie trzech latach obmyślania zemsty za półroczne wykluczenie mnie z rowerowej społeczności, wreszcie nadeszła ta słodka chwila ...

... Dwóch okrutniejszych od pijanych Vikingów, przybyszy za siedmiu północnych gór i potoków o godzinie gdzie każdy normalny obywatel śni o gorących udach Dody, wyruszyło dokonywać wendety .

W planach był mord na całej rodzinie - na Chłopoku jego większym bracie Dumbierze.  

O świcie w miejscowości  Jasna  pod samiutkim wyciągiem dokonaliśmy desantu . Po zabezpieczeniu rubieży  obronnej,  linią wiodącą trasą  pucharową DH zaczęliśmy mozolną wspinaczkę.

 Po osiągnięciu pierwszej stacji  wyciągu  wchodzimy na czerwony szlak  by po osiągnięciu drugiej stacji  wejść  na zielony i nim dotrzeć na czerwoną magistralę koło  Skalnej Chaty znajdującą się pod kamiennym kopcem Chopoka.

 Na szczyt robimy szybką akcję , kilka och... i ...ach , ....

.... spożycie  przeterminowanego czeskiego pilznera przepłaconego w schronisku ....

....  i zjazd w dół.

Kolejny etap wycieczki wiedzie  po zmyślnie poukładanych potężnych blokach skalnych.

Cała drogę dziwiliśmy się co to za cyklop układał. Trasa przeplata się krótkimi zjazdami , trochę po płaskim , wnoszeniem roweru na plecach i wiedzie przez Demanowskie Siodło gdzie znajduje się węzeł szlaków . 

Targając już od tej przełęczy  rower  po umiarkowanej stromiźnie , mijając wielkie bloki skalne , co chwila ocierając się o spadające w przepaść  żleby , mijamy po lewej stronie stromą Krupovą  Holę.

 Trawersując  szlakiem po południowej łagodniejszej stronie  zbocze góry  docieramy wreszcie pod Dumbiera  gdzie po  dziesięciominutowej  niezbyt męczącej wspinaczce postawić swoje stopy na szczycie góry.

  W tym dniu pogoda dopisała a widoki sprawiły że postanowiłem koledze Pasieczkinowi  wybaczyć  sabotaż dokonany w Dubrowniku.

 Droga powrotna  wiedzie dokładnie tą sama trasą, innej nie ma. Zjazd po wielkich głazach  wymaga nie lada sprawności i uwagi . Chwila nieuwagi ,  koło wpada w szczelinę  a rower zamienia się w katapultę-  o czym przekonał się kolega Grzegorz.

  Docieramy po mozolnej walce z powrotem na Demanowskie Siodło,  gdzie odbijamy zielonym szlakiem w kierunku Szerokiej Doliny.

   Od tej chwili zaczyna się genialna część trasy , po stromych agrafkach  usłanych  skalnymi progami  gdzie umiejętność robienia pivota na przednim kole procentuje  , błyskawicznie opuszczamy się w głąb słonecznej doliny . Radość  z jazdy trwa i trwa .

 Wreszcie wpadamy w skromne  tunele z kosówki  potem w rzadki lasek . Od pewnego momentu zaczyna nam towarzyszyć  bajkowo wijący się   wśród skał strumyczek.

 Po przekroczeniu  brzegu tego strumienia  trasa wpada w las a nasza droga zamienia się w zaoraną przez zwózkę drzewa  gehennę . Na szczęście ta chwila trwa krótko i potem wlatujemy na szeroką świetną szutrową  drogę, przy której po obu stronach znajdują się letniskowe domki  pochowane gdzieś w krzakach. Po osiągnięciu asfaltu  skręcamy w lewo aby pokonać aż 900 metrów  dojazdu do zaparkowanego samochodu. Zmęczeni  ale szczęśliwi  rozpoczynamy powrót do szarej codzienności.

                                                                                                            Okrutny Cichy

A ja zapraszam na klikanie panoramek. Widoczki jakie nam towarzyszyły nie zdarzają się ostatnio w naszym klimacie zbyt często.

Więcej fotek pod linkami:

LINK_1

LINK_2

******************************